Welkom in Gitega
Het was nagelbijten bij ons vertrek. De NMBS liet ons – in de vroege uurtjes – reeds in de steek. De trein werd ‘gecancelled’ door panne. Een trein later bracht ons op de been maar zorgde er voor dat we pas 10 minuten voor de deadline konden inchecken. Net op tijd aan de balie, maar onze zorgen waren nog niet over. We werden op ‘standby’ geplaatst want het vliegtuig was overboekt. ‘Fijn’ nieuws, want de kans dat we een zetel bemachtigden begon te slinken. De stress begon enigszins toe te slaan. In zachte looppas werden we naar de checkin geloodst. Na enkele paspoortcontroles zagen ze al snel dat we er betrouwbaar uitzagen en we onder enige druk stonden om met de hele groep het vliegtuig te enteren. Een vriendelijke dame van ‘Brussels Airlines’ regelde dan toch de langverwachte zitplaatsen.
Hoewel we niet allemaal bij elkaar zaten verliep de vlucht zalig. We werden overstelpt met voedsel en drank en we voelden aan dat de sfeer er begon in te komen. Een filmpje meepikken, de krant doorspartelen, een klapke doen en even rondhuppelen. De 8 uren vliegen zaten er sneller op dan verwacht. Burundi, here we are.
Bij aankomst al snel even een foto nemen van de groep bij het vliegtuig, maar de plaatselijke ordehandhavers namen daar weinig genoegen mee. Meteen verwijderen die handel. We voelden snel aan dat de mannen van de macht hier de plak zwaaien en ze er weinig doekjes ronddoen. Slaafsgewijs volgden we hun raad op en stapten we Bujumbura binnen. Na enige valiezenklopjacht vonden we broeder Patrik, die ons hartelijk onthaalde. Hij bracht ons met zijn minibusje op weg richting Bujumbura. We werden stil. Het ongeloof dat we er werkelijk waren, het genot van de dingen die we te zien kregen, de vriendelijkheid van de mensen, het doel dat binnen bereik lag.
Woensdag 13 juli, 21u45. De broeders van Bujumbura verwelkomen ons. Uit veiligheidsoverweging mogen we niet tot in Gitega rijden. Daarom overnachten we een eerste avond in een Scheppersschool te Bujumbura. Het onthaal wordt bijgestaan met een lekkere maaltijd en enkele flessen ‘Amstel’bier. Na een dagje reizen is enige rust wel aangeraden en rond 24u vinden we onze kamers waar we per 2 of 3 onze oogjes trachten te sluiten. Mario en ikzelf hadden pech want het was vechten tegen de vlooien. De rest had precies geen klagen. Toch zagen we enkele kleine oogjes aan het ontbijt van 7u. Alweer een zalige maaltijd met ei en brood. Klagen mogen we niet doen.
Donderdag 14 juli, 8u. De rit naar Gitega stond voor de boeg. Het zelfde busje als de dag ervoor werd tot de nok geladen met valiezen. Daar propten we een hoopje mensen bij en overgoten die met een vleugje zwoele zomertemperatuur. De 30 graden waren terug in aantocht. Na een vlotte stop bij de lokale garagehouder om bandjes op te pompen startte onze 3 uur durende tocht. De wegen lagen er goed bij en het comfort was menselijk. Alsnog leken de passagiers in trance te verkeren. Was het vanwege de korte slaap of door de vele impressies langs de weg? Iets laat me vooral het laatste scenario vermoeden. Mensoverspoelde markten, straatslagerijen, politiemachten, geurengamma’s, toeterende wagens, overladen fietsen aan Gilbertsnelheden,… teveel om hier neer te pennen. Het fototoestel staat niet stil.
We komen aan in Gitega. Na een ferme ontvangst worden we rondgeleid. We merken een groot domein op waar enorm gewerkt wordt. We moeten toegeven dat we hun vaardigheden enigszins onderschat hadden. Ze zijn goed bezig. Nu nog bewijzen dat we zeker niet moeten onderdoen. Na een (alweer) goede maaltijd staken we meteen van wal. Werkbakken vullen en ‘Go!’. Iedereen neemt zijn taken goed op. De sfeer zit super. We werken hard door, maken grappen, drinken water. 18u is snel bereikt en zorgt er voor dat de duisternis het werk belemmert. Einde werkdag. Alweer een zalige maaltijd (spaghetti, rijst, aardappelen, witte kool, gebakken bananen, erwtjes en wortelen) zorgt voor een gevulde maag. We sluiten onze dag af met een spelletje kaarten en ‘chapeau’. Een fijn einde van de dag. Om 22u liggen we horizontaal te dromen van onze volgende dag.
Vrijdag 15 juli, 7u15. Een stevig ontbijt met Belgische Nutella. Joris maakt brood. De directeur kruipt met Francky het dak op. Johan en Mario zijn samen met Thomas de elektriciteitskast aan het vervangen. Bart en Frans trekken kabels. Raimond, Kevin en Arne plaatsen boilers en waterleidingen. De taken zijn goed verdeeld, iedereen aan het werk. Tijd om een verslagje te gaan uploaden. Ter plaatse is er geen internet, daarvoor moeten we in het dorp zijn. De frequentie zal dan ook wat minder zijn, maar dat wordt opgevangen door de kwaliteit. We proberen jullie op de hoogte te houden van de avonturen en wuiven jullie vanuit het verre Gitega.
Bart.